6 Şubat 2011 Pazar

Ne oldu bana yaaa?

Çocukluğumda hep çok zayıftım.. Universiteden mezun oluncaya kadarda hep aynı kaldım.. O zamanlar ne yesem yaramazdı.. O zaman ait fotoraflara baktığımda kendimi tanıyamıyorum. Liseden mezun olduğumda 191 cm boyuma karşın 69 kiloymuşum.. Yürüyen iskelet gibi.. Sanki üzerine deri germişler sokağa koymuşlar..

Üzerime hiç kıyafet bulamazdık..

Köşeden dönüş ise 1983 yılına denk geliyor.. Tıp Fakültesinin 3. sınıfında 6 dersten sene sonu sınavlarına kalınca Rahmetli dedemin evinde kampa girdim.. giriş o giriş.. Sabah 8 akşam 8 aralıksız ders çalışırken herşey önüme gelirdi. Göztepedeki eski evimizin arka balkonunda sandelyemi duvara yaslar.. Ağaçlarla dolu arka bahçemizin manzarasına bakarak temiz havada aralıksız ineklerdim..

Rahmetli dedem de devamlı önüme yiyecek bişeyler getirirdi.. Ilk kilo alışım o zamana denk geldi sanırım.. Metabolizmayı bir oynattım pir oynattım..

Sonrası ise düzensiz bir hayatın eseri.. Uykuyu, Sabah kahvaltısına tercih etmenin, iş kolik olup öğlen yemeklerini kaçırmanın, aç akşam yemeği masasına oturup masayı süpürmenin, Çukulata, dondurma, çerez, kola vb tatlı kaçamakları sevmenin bedeli..

Bugün artık metabolik sendromu olan biriyim.. Eski arkadaşlarım beni tanımıyorlar.. O zamanlar benim zayıflığıma Pembe panter lakabını takıp dalga geçenler bugün de şişmanlığımla eğleniyorlar..

Artık zayıf değilim.. Kilosu düzenli insanlara gıpta ile bakıyor ve boyumun kilomu örttüğü savıyla avunuyorum.. Karaciğerim yağlı.. üstelik hiç yağlı yemek yemememe, çok nadir içmeme rağmen..

Içimde bir yerlerde hala o zayıf adam var.. Ama vucudum devamlı itiraz halinde..

Ne diyeyim "it was my way" tüm bunlar aslında benim seçimimdi..

2 yorum:

  1. Canım kardeşim,
    O sıska günlerini sakın arama hakikaten yürüyen iskelet gibiydin..Ama sanma ki şimdiki kilonu beğeniyorum.hele hele sıhhatini bu kadar zora sokarken..
    sen aklına koyunca her işi yaparsın.bir de şu diyet işini aklına koysan...

    YanıtlaSil